Συναξαριστής |
16 Σεπτεμβρίου όνομα: ΕΥΦΗΜΙΑ (2) (Ευφημία, Εύφη, Εύφημη, Εύφημος, Ευφημούλα, Ευφούλα, Φούλα) |
Η ΑΓΙΑ ΕΥΦΗΜΙΑ, η Μεγαλομάρτυς
Έζησε στα χρόνια του αυτοκράτορα Διοκλητιανού, στη Χαλκηδόνα. Οι γονείς της, Ψιλόφρων και Θεοδωριανή, ήταν ευγενείς και θεοφοβούμενοι άνθρωποι. Το ίδιο και η κόρη τους Ευφημία, που διακρινόταν για την υπέροχη ομορφιά της και για τα σπάνια πνευματικά της χαρίσματα. Κάποτε, λοιπόν, ο ανθύπατος Μικράς Ασίας, Πρίσκος, εξέδωσε διαταγή που υποχρέωνε όλους τους κατοίκους της Χαλκηδόνας να παρουσιαστούν στη γιορτή του θεού Άρη και να θυσιάσουν προς τιμήν του. Η Ευφημία, μαζί με άλλους χριστιανούς που δεν παρουσιάστηκαν, συνελήφθησαν και κλείστηκαν στη φυλακή. Όταν μετά 20 μέρες χωρίς νερό και ψωμί τους έβγαλαν και τους ρώτησαν αν εμμένουν στην πίστη τους, αυτοί αποκρίθηκαν θετικά. Τότε κράτησαν μόνο την Ευφημία, που με διάφορα δελεαστικά μέσα προσπάθησαν να την πείσουν να αρνηθεί τον Χριστό. Όμως στο μυαλό της Ευφημίας επικρατούσε ο λόγος του ευαγγελιστή Ιωάννη, που λέει: "ός αν ομολογήσει ότι Ιησούς εστίν ο υιός του Θεού, ο Θεός εν αύτω μένει και αυτός εν τω Θεώ" (Α' επιστολή Ιωάννου, δ' 15.) Όποιος δηλαδή ομολογήσει με όλες τις δυνάμεις του ότι ο Ιησούς είναι ο ενανθρωπήσας Υιός του Θεού, ο θεός μένει σ' αυτόν και αυτός μένει μέσα στη χάρη του Θεού. Και η Ευφημία, παρά τα φρικτά βασανιστήρια που υπέστη, απ' τα όποια με τη βοήθεια του Θεού βγήκε άθικτη, έμεινε σταθερή στην ομολογία της στον Χριστό. Τελικά την έριξαν στα θηρία και μια αρκούδα της έδωσε το θανατηφόρο χτύπημα. Απολυτίκιο. Ηχος γ'. Την ωραιότητα. Τω θείω έρωτι, Λαμπρώς άθλήσασα, εις όσμήν έδραμες, Χριστού πανεύφημε, οία νεάνις παγκαλής, και Μάρτυς πεποικιλμένη' όθεν είσελήλυθας, είς παστάδα ούράνιον, κόσμω διανέμουσα, ιαμάτων χαρίσματα, και σώζουσα τους σοί έκβοώντας χαίροις θεόφρον Ευφημία. |
τέλος παράθεσης |